درمان اختلالات اضطراب فراگیر از چه راههایی امکان پذیر است
جلوگیری از ابتلا به اختلال اضطراب فراگیر
جلوگیری از بیماری های روحی و روانی بسیار دشوار است و قابل پیشگیری نیست اما تکنیکهای بسیاری برای اختلال اضطراب فراگیر و کنترل آن در دسترس است.
بسیاری از بیمارها با تمرینهای آزادسازی و استراحت عضلات و نفس عمیق و تأمل و تفکر کنترل بیماری را آسان بیان میکنند.
تکنیکهای مدیریت استرس، مانند یوگا و مدیتیشن را تمرین کنید. درمان اضطراب از چه راههایی ممکن است؟
درکنار این ها مصرف مواد کافیین دار را قطع کنید یا به حداقل برسانید. جلوگیری از مصرف نیکوتین نیز باعث کاهش خطر توسعه اختلال اضطراب فراگیر میشود.
از پزشک یا داروساز درباره مصرف داروهای بدون نیاز به نسخه و داروهای گیاهی سوال کنید. برخی از آنها باعث افزایش سطح اضطراب میشوند.
فعالیت بدنی روزانه و رژیم غذایی سالم داشته باشید.
پس از یک اتفاق ناخوشایند یا شوک روحی، حتمابه مشاور مراجعه کنید.
درمان اختلال اضطراب فراگیر
درمان اضطراب فراگیر شامل سه راهبرد کلیدی است:
1.آموختن مهارتهای اختصاصی : که اجازه میدهد با مشکلات اضطراب کنار بیایی.
2.مواجهه : روبهرو شدن با وضعیتهای ترسناک به شکل برنامهریزی شده و ساخت مند و از طریق مهارتهای مقابلهای.
3.کسب باورهای اصلی جدید : شامل تشخیص و تغییر مفروضات و قواعد ناکارآمد زیر بنایی.
خوشبختانه اختلال اضطراب فراگیر تا حد خیلی زیادی قابل درمان و کنترل است و درمانهای خوبی هم برایش وجود دارد.
• کتاب خود یاری
یکی از بهترین درمانهایی که برای GAD بهکار میآید، درمان شناختیرفتاری یا CBT است. کتابهای خودیاری نیز برمبنای رویکرد CBT نوشته شدهاند و تمرینهایی به شما میدهند که با انجام مستمر آنها میتوانید حال بهتری داشته باشید و علایم خود را کاهش دهید. دو کتاب خودیاری مفید در زمینه اضطراب فراگیر عبارتند از : هفت اقدام برای آنکه از نگرانی راحت شوید از نشر شباهنگ و رهایی از نگرانی (10 راهحل ساده) از نشر ارجمند. این دو کتاب، هم علمیاند و هم کارساز.
• دارو
اثرات دارو موقتی است و در درازمدت مسئله را حل نمیکند. درواقع، خیلی وقتها دارو تبدیل به وسیلهای میشود برای فرار فرد مبتلا به GAD از مواجهه با نگرانیهایش و این یعنی سرپوشگذاشتن بر مشکل اصلی و بهتعویقانداختن حل آن.
• جمع آوری اطلاعات دربارهی اضطراب و مشکلات
مشکلات چه هستند، آنها را فهرست کنید. ببینید با چه نوع اضطرابی مواجه هستید و در دام تشخیص عجولانه پرهیز نیفتید.
غلبه کردن بر اضطراب سخت است و اضطراب را موقتا بیشتر میکند. اگر می خواهید برنامه خود درمانی را شروع کنید، مشخص کنید چرا می خواهید روی خودتان کار کنید و زحمت کنار آمدن با اضطراب را به جان بخرید به این ترتیب فواید به جان خریدن این زحمت را به بیشتر درک خواهید کرد.
• تجسم
با جایگزین کردن تخیلات جدید به جای تخیلات قدیمی و اضطراب آور، با وضعیتهای ترسناک کنار بیایید. صورتهای مختلف این تجسم به صورت زیر است:
1.کنار آمدن: اگر مکرر چیز ترسناکی را تخیل کنید کمک میکند با آن وضعیت کنار بیاید.
2.در برابر هم قرار دادن: یعنی تخیلی را بسازید که در آن به نتیجهای دیگر که کمتر ترسناک است برسید.
• خود پذیری
اولین گام برای خوددرمانی خودپذیری است. واقعیتپذیری به اندازه خودپذیری مهم است. دلیل اصلی تدوام اضطراب گذرا، مضطرب بودن درباره اضطراب است. اگر مدتها است مشکل اضطراب دارید، احتمال دارد خودتان را به خاطر آن تحقیر کنید و به خودتان برچسب «ضعیف»، « ناامید» یا « دیوانه» بزنید. این برچسب ها انگیزه شما را برای تغییر کم میکند و باعث تدوام اضطراب میشود.
• مواجهه
پرمصرفترین راهبرد رفتاری است. در مواجهه وارد وضعیتهای اضطراب آوری میشوید که از آنها اجتناب میکنید. مواجهه معمولا به تدریج صورت میگیرد و از وضعیتهایی که کمی ترسناک هستند شروع میشود. سپس نوبت به وضعیتهایی میرسد که تا حدودی اضطراب آور میباشند و بالاخره شخص در وضعیتهایی قرار میگیرد که بیش از همه ترسناک هستند. روش معمول مواجهه این است که وضعیتهای ترسناک را به ترتیب میزان اضطرابی که ایجاد میکنند، به صورت سلسله مراتب بنویسید. در نتیجه پایین ترین وضعیت، کمترین ترس را. ابتدا وارد پایینترین وضعیت میشوید و آن قدر در آن میمانید که اضطرابتان تقریبا صفر یا نصف شود. ماندن در آن وضعیت را آن قدر تکرار کنید تا قبل ازمواجهه یا هنگام مواجهه، اضطراب کمی احساس کنید.
• شرم ستیزی
یعنی انجام دادن کارهایی که به خاطر نظر مردم ازانجام دادن آنها میترسید. هدف از این نوع مواجهه آن است که دیگر نگران تایید نشدن نباشید و تحمل شرم خود را بالا ببرید. در این نوع مواجهه، عملی را که می ترسید مردم متوجه آن شوند و آن را تایید نکنند، انجام میدهید.
نتیجهگیری
بهترین درمان برای این بیماران ترکیبی از روان درمانی و دارو درمانی در کنار اقدامات حمایتی است. روان درمانی یا روانکاوی چیست؟ بهترین راه این است که ابتدا به روانشناسی حاذق مراجعه کنید. اگر بعد از بررسی و ملاقات، روانشناس به این نتیجه برسد که بهتر است دارو هم در کنار دیگر درمانها استفاده شود، در آن صورت خودش شما را به روانپزشک ارجاع خواهد داد تا روانپزشک با بررسی وضعیتتان، داروی مناسب حالتان را برای شما تجویز کند.
دیدگاهتان را بنویسید