پرسش:

خشم فروخورده تبدیل به غده ی سرطانی می شود؛ از استعاره تا واقعیت خشم سالم و ناسالم چیست ؟

پاسخ:

بروز خشم یکی از واکنشهای سالم هر موجود حساسی در مقابل تعرض است. این عملکردی است که در سیستم خشم تکاملی مغز وجود دارد که هدفش دفاع از مرزهای ماست مرزهای عاطفی یا فیزیکی تحقیقات نشان میدهد که بروز خشم ازسلامت فیزیکی ما پشتیبانی میکند.روح زندگی خشم سالم چیست و چه نیست؟ خشم سالم واکنشی به لحظه ای خاص است. وقتی نیاز هست سروکله اش پیدامیشود تهدید را کنار میزند و بعد خود به کناری میرود در مقابل اینها همه

خشم ناسالم هستند خشم کورکورانه، شلوغ بازی، بدجنسی، بروزانزجار، عداوت یا تندخویی. در تحقیقی بریتانیایی دیدند که زنان دارای تومور سرطانی سینه خصوصیاتی دارند که نشان از سرکوب بیش از حدخشم و دیگر احساسات است. بررسی دیگری نیز نشان داده در مردانی که تمایل به سرکوب خشم خود دارند توانایی سیستم ایمنی برای واکنش نشان دادن به سرطان پروستات از بین میرود. بسیاری از ما آموخته ایم خشم خود را آنقدر حداقلی کنیم که دیگر نتوانیم بفهمیم این خشم چطور بوده است. این خصوصیت هیچ ربطی به انتخاب آگاهانه یا اراده ندارد. هیچ کس صبح از خواب بیدار نمی شود تا تصمیم بگیرد بی صبرانه منتظر فروخوردن خشم و عصبانیتم هستم تا بتوانم صورتک لبخند به چهره بزنم. خشم احساسی نیست که بخواهیم سرش بایستیم، ولی باید آن را نوعی راهنمایی بدانیم که اجازه میدهد بفهمیم چیزی در زندگی مان از تعادل خارج شده است. خشمی که در جایی عمیقا منجمد است جایی که نمی توانیم خروجی ای سالم برایش پیدا کنیم به شکل تنفر از خود ظاهر میشود. هسته ی اصلی پیام خشم یک «نه»ی مختصر و قدرتمند است همین پذیرش ساده ی زبانی که بگوییم از این خوشم نمی آید» یافلان چیز را نمی خواهم گامی به پیش است.ممانعت از بروز خشم بدون آگاهی صورت میگیرد به مرور زمان، احساسات سالم در زیر سطحی از خود آگاهی دفن میشود می رود جایی دور از ذهن و دید ما نمیتوانیم با فردی که مسئول خشم ماست حرف بزنیم یا نمی توانیم با مشکل مواجه شویم. در عوض، گریه میکنیم غذا می خوریم و خودمان را با هزار راه ممکن آرام میکنیم.