تاریخچه روانشناسی را بیشتر بشناسید_دوره های اصلی علم روانشناسی چیست؟
تاریخچه روانشناسی
علم روانشناسی بیش تر از علوم دیگر قدمت دارد. تاریخچه روانشناسی به یونان باستان باز میگردد، زمانی که افرادی نظیر ارسطو و افلاطون و همچنین سقراط نظریه های مختلفی در مورد فلسفه روحی و روانی انسان ارائه دادند. مواردی نیز از مطالعه علم روانشناسی در ایران و مصر باستان مشاهده شده است. در تاریخچه روانشناسی بین روانشناسی و فلسفه ارتباطی نزدیک وجود داشته است و تقریبا تا اواخر قرن نوزده روانشناسی بخشی از علم فلسفه شناخته می شد. علم روانشناسی با علوم فلسفه نظیر جامعهشناسی، فیزیولوژی و عصب شناسی هم مرز می باشد. روانشناسی پیشینه ای طولانی اما تاریخچهای کوتاه مدت دارد، در تاریخچه روانشناسی اولین آزمایشگاه برای مطالعه تجربى علم روانشناسی توسط فردی بنام ويلهلم وونت در سال 1879 در شهر لايپزيک آلمان تاسیس گردید، وونت به پدر علم روانشناسی آزمایشگاهی نیز معروف است. اصطلاح روانشناسی توسط فیلسوفی بنام رادولف گوسلنيوس ابداع شده است.
مطلب پیشنهادی: روانشناسی بالینی چیست | روانشناس بالینی خوب چه ویژگی هایی دارد
دورههای اصلی در تاریخچه روانشناسی
دوره ساختارگرایی در تاریخچه روانشناسی
در تاریخچه روانشناسی، دوره ساختارگرایی به تئوری آگاهی اشاره دارد و توسط ويلهلم وونت مطرح شده است. البته ويلهلم وونت خود فردی ساختارگرا نبوده اما از شاگردان وی ادوارد بردفورد تيچنر که یکی از نخستین روانشناسان آمریکا میباشد که از فعالان دوره ساختارگرایی است. ويلهلم وونت بر شکست ساختار اجزای فرآیندهای ذهنی مطالعه میکرد.
دوره کارکردگرايى در تاریخچه روانشناسی
در تاریخچه روانشناسی، دوره کارکردگرايى برای مقابله با دوره ساختارگرایى شکل گرفت. این رویکرد شدیدا تحت تاثیر مطالعات روانشناسی آمریکایى بنام ويليام جیمز قرار داشت. او به کاربردی بودن علم روانشناسی باور داشت و اینکه ذهن چطور می تواند به نفع فرد عمل کند. در تاریخچه روانشناسی دیگر افرادی که راجب مکتب کارکردگرايى تحقيق میکردند میتوان به هاروى کار و جان دیویی اشاره کرد. همچنین روانشناسی آلمانی بنام هرمان ابينگ هاوس در مورد حافظه مطالعاتی انجام داد و همزمان با او نیز دانشمندی روی ایوان پاولف آزمایش هايى را بر روی سگ ها انجام داد. ایوان پاولف مبتکر فرایند یادگیری شرطی شدن کلاسیک می باشد. مطالعات این دانشمندان و دانشمندان دیگر نظیر ويلهلم وونت در ابتدای دهه 1950 میلادی تحت عنوان روانشناسی آزمایشی شاخه ای از مباحث روانشناسی شناختی شدند.
دوره رفتارگرایی در تاریخچه روانشناسی
در تاریخچه روانشناسی، دوره رفتارگرایی به منزله روش و راهنمای روانشناسان معروف است. از پيشروان دوره رفتارگرایی میتوان به جان بی، ادوارد لی سراندآيپ ، واتسون و بی اف اسکينر اشاره کرد. از نظر رفتارگرایان روانشناسی باید به علم رفتارشناسی تبدیل گردد. آنها معتقدند که اعتقادات و تمایلات میتواند به صورت علمی مورد مطالعه قرار گیرد. رفتار گرایی در سالهای آغازین قرن بیستم به عنوان مدل روانشناسان مطرح بود.
تاریخچه روانشناسی در ایران
تاریخچه روانشناسی در ایران به بیش از هزار سال باز ميگردد و تحت عنوان علم النفس یا اخلاق به عنوان یکی از شاخه های علم فلسفه در مراکز علمی ایران تدریس شده است. دانشمندان و متفکران زیادی چون رازی، ابن سینا، ملاصدرا و … به علم روانشناسی در آثار خود پرداخته اند. در آثار این افراد نه تنها بحث های اصلی روانشناسی مانند عاطفه، احساس تفکر، تخیل و … مورد بررسی قرار گرفته ، بلکه حتی روش های تجربي در زمینه های احساس، ادراک و یا لذت مورد ارزیابی قرار گرفته است. در تاریخچه روانشاسي در ایران تا اوایل دهه 1340 فعالیت آنچنانی در روانشناسی صورت نگرفته بود. اما با ایجاد سازمانهای روانشناسی و علم روانشناسی در دانشگاه ها تحولات بزرگی در تاریخچه علم روانشناسی ایران پدید امد. برخي از این تحولات حاصل دکتر محمود صناعی می باشد. در دهه های اخير نیز در ایران روانشناسی تغییرات چشمگیری داشته و به سیر صعودی خود ادامه داده است.
دیدگاهتان را بنویسید